DIELL LIRIE

24. KTHEHUNI
Na u zu dielli, u prishën motet –
N’ vend të shiut - pikojnë lotët!
Pikojnë lotët prej pikëllimi –
Fëmijët tanë na i mori mërgimi!
Rrjedhin lotët porsi gurrë –
Janë burim që s’ shterojnë kurrë!
Lotët – lum që tundin detin,
Nënat – n’ gjëmë mallkojnë kurbetin!
Presin nënat n’ prag të derës –
Kur do t’ vjen stina e verës?!
Kur do t’ vijnë fëmijët n’ pushime –
T’ hidhen nënat n’ përqafime?!
Thërrasin nënat nga Kosova,
Tuzi, Kraja e Tetova,
Prej Gucisë e Iliridës –
Kthehuni bijë, n’ këtë tokë t’ vendlindjes!
Kthehuni bijë, ju, prej kurbeti –
N’ vendin tuaj, ju pret lezeti!
Kthehuni bijë, ju sa ma para –
N’ vendin tuaj, ju pret e mbara!
Ktheni nuset, t’ i lindin bebat –
N’ vatrat tuaja, ju presin djepat!
Ju presin djepat në këto kulla,
Ju presin gjyshet me ninulla!
Ktheni fëmijët, pashë bukë e krip –
T’ luajnë, t’ këndojnë e t’ flasin shqip!
I pret çerdhja atje te kodra –
Që të flasin shqip me lodra!
Nipa e mbesa t’ shëndoshë si molla –
N’ gjuhën shqipe po i pret shkolla!
Kthehuni vajza – buzëburbuqe –
N’ vendin tuaj – bëhuni nuse!



Kthehuni djem, ju pret konaku –
Ju pret gjyshi n’ ballë oxhaku!
Ju pret dasma me bajrak,
Ju pret nusja me duvak!
Gjithë ku qet oxhaku tym –
N’ atë shtëpi ka vetëm gëzim!
Ku nuk qesin tym oxhaqet –
Janë mbyll magjet dhe kënaqet!
Kthehuni bijë, lokja ju thërret,
Mos na i lini vatrat shkret!
Sepse dielli n’ vend të huaj –
Kurrë s’ do t’ ngrohë kraharorin tuaj!
Kthehuni bijë, ju, prej mërgimi –
N’ vendin tuaj, ju pret amshimi!
Se as eshtrat n’ dhera t’ shkreta –
Nuk do t’ prehen kurrë të qeta!
25. QOFSH MALLKUA I ZIU MËRGIM
Koautorë:Demir Krasniqi e Besim Limani
E, heu, kur e dridhi, more, telin çiftelia,
Hej, seç mi preku, o, hej, ndjenjat e mia ,
Heu, ç’ mu kujtue, more, oh, po nanë Shqipnia,
Eu, ç’ mu kujtue, more, oh, vendlindja ime,
Eu, fushë e mal, more, të Kosovës trime!...
E, heu, unë këtë kangë, more, hej , që jam tuj knue,
Hej, askund vargjet, besa, s’ia kam shkrue!
Oh, po m’ knon shpirti, more, çfarë po ma thotë zemra,
Oh, shpirt e zemër e mallkojnë vetmin-e,
Eu, qofsh mallkue, more, hej, i ziu mërgim-e!
E, heu, përtej malesh, oh, more, përtej deti –
Oh, rininë time, hej, e muer kurbeti!
Hej, do t’ ia marr,more, hej, krahët shqiponjës –
Oh, do t’ ia sjell, more, hej, kangët Kosovës!
Heu, kur t’i knoj, more,hej, kto kang’t e mia –
Hej, para syve, oh, më del vendlindja!
MTV-2, Shkup, më 07 Dhjetor 2006.


26. FOSHNJAT E KURBETIT
Në vapë, në shi e në borë –
Nënat kurbetçare me foshnja në dorë!
Rrugët e Evropës - i çojnë drejt Kosovës ,
Rrugët e Kosovës – i kthejnë drejt Evropës!
Foshnjat e kurbetit – s’ dinë ç’ është gjumi i djepit,
Ninullat e gjyshes , as loja e Shën Gjergjit!
Foshnjat e kurbetit – s’ dinë ç’ është ujë i kroit,
Flladi i ahishtave, as era e ftoit!...
Foshnjat e kurbetit rriten në shtegtim,
N’ rrugëtime drejt Lindjes – kthim në Perëndim!
N’ trena, aeroplanë, tragete, vetura...
N’ pelena të lara me lotët si gurra!
Foshnjat e kurbetit , po sa i çelin sytë –
Nëpër rrugë t’ Evropës – ardhmëria i pritë!
Dhe çdo njëra, Zotin, e pyet n’ gjuhë të vet:
"A jemi ne fajtore, pse kem lind n’ kurbet?!"
-Rrugëtimet e gjata ne na e ndalin rritjen,
Bashkë me prindërit tanë për ta parë vendlindjen!
Në vapë e rreziqe netëve të pa gjumë,
Kufijve t’ Evropës, duke pritur shumë!
-Shpesh na u këputën ëndrrat, shpesh na u ndërpre kënga,
Duke përjetuar shumë skena të rënda!
Shpesh herë faqet tona na i lanë me lot,
Gjyshërit edhe gjyshet që na presin kot!
-Sa herë shkojmë n’ pushime, prej vere në verë –
Gjyshi edhe gjyshja na presin në derë!
Pak me buzagaz e më shumë lot e vaj,
Mallin dhe gëzimin, vështirë mund t’ i ndaj!
-Pastaj fillojnë lojërat edhe përqafimet,
Nga buzët e shkrumbuara i dëgjojmë rrëfimet!...
Ditën, këngët tona i dëgjon mëhalla –
Natën na zë gjumi pranë gjyshes me përralla!...
-Sa çelë e mëshelë sytë, pushimet kalojnë,
Gjyshi edhe gjyshja nisin e mendojnë!...
Si do t’ kalojmë ne, prapë në rrugë të gjata –
Ata nuk bëjnë gjumë me ditë e me nata?!
-Dalin, na përcjellin prapë sikur çdo herë,
Pa fjalë e pa frymë, me lot shikojnë n’ derë.
Na shikojnë për mbrapa deri në largësi –
Dhe kthehen pa shpirt në t’ lashtën shtëpi!
-Me ditë e me javë, pinë medikamente,
Me gojë e në letër, shkruajnë testamente!...
Sepse trupi i tyre, kurrë nuk gjen qetësim –
Deri sa fëmijët të mbërrijnë në mërgim!
27. ANILA
-Mbesës sime në Çikago të Amerikës-
Kukulla e lodra plot oborri –
Mbesën time, kush ma mori?!
Letra, ngjyra, lapsa kimikë –
Mbesa, m’ shkoi për Amerikë!
Një n’ atë skutë e një n’ atë qoshe –
Shtëpia n’ heshtje mbeti boshe!
Papagajtë kanë ra në heshtje ,
S’ ka miklime, s’ ka buzëqeshje!
Në vetmi mbet papagalli –
Zjarri n’ gji më djeg nga malli!
N’ përqafime kush bënë gara?
Kush m’ i hapë dyert e para?!
Zgjaten duart e përshëndetjes,
Hije e rëndë i ra buzëqeshjes!
Aeroporti edhe sot,
Si përherë, u la me lot!
N’ 5- vjetorin e Ditëlindjes –
Rruga e mbarë i them Anilës!
Rritu mbesë, me shtat si pip –
Herën tjetër, na flet shqip!







28. UDHA E MBARË EVLATI I JEM
-Bijës sime, Margaritës-
Loçka e zemrës, sot po dhemb –
Udha e mbarë evlati i jem!
T’ përcjell baba , për n’ kurbet,
Paq jetë t’ gjatë e paq shëndet!
S’ diti nëna , ty kur t’ bani –
Se do t’ çojë tej Oqeani !
S’ diti nëna, se do t’ rritë –
Të çojë nuse n’ Amerikë!
Kur t’ i shohësh diell e hënë –
Mos harro, ti, babë e nënë!
Mos harro, ti, bukë e krip –
Ku t’ mësoj nëna me fol shqip!
Kah t’ fluturosh me aeroplan –
Mendoi prindërit ku i ke lanë!
Mendoi lapsat, mendoi librat,
Mendoi lodrat, gjithë të mirat!
Kur t’ i fshish gjethet e mollës –
Mos harro bankat e shkollës!
Kur t’ i fshish gjethet e arrës –
Mos harro këngët e babës!
Kur të bien rrudhat prej hallit –
Mos harro këngët e mallit!
Mos harro prindërit për s’ gjallit,
Që t’ kanë dashtë si sytë e ballit!













29. OH SA MIRË ME KURBETÇARË
Oh, sa mirë me kurbetçarë,
Bahen bashkë familjet mbarë!
Kënga e vallja shkojnë vërdallë,
Motra e vëllezër rrinë ty u çmallë!
Kur po vijnë në aeroport –
Lahen pistat krejt me lot!
Kur po vijnë me vetura –
U dalin para gra e burra!
Kurbetçinjtë kur vijnë n’ pushime –
Një muaj gëzime e përqafime.
Një muaj dasma e lezete –
Hijeshi n’ fshatra e n’ qytete!
Por shumë shpejt kalojnë pushimet –
Prapë vijnë lotët dhe pikëllimet.
Në oborr e aeroport –
Prapë vërshime plot me lot!
Për një vjet e shuan mallin –
Njëri – tjetrit ia lypë hallallin!
Prindërit vëzhgojnë me sy të mekur –
A do t’ presin t’ gjallë, a t’ vdekur?!
30. SHPEJT KALOI EDHE KJO VERË
Shpejt kaloi edhe kjo verë,
Dhe prapë drynat na i vuri n’ derë!
Dhe prapë dyert na i la nën dry,
Dhe prapë nënat me lot në sy!
Prapë oborri i zbrazët mbet,
Fëmijët tanë na shkuan n’ kurbet!
Vëzhgojnë prindërit me lot në shkallë –
S’ kanë me kënd ma me u çmallë!
Baba plak, vëzhgon drejt qiellit –
Aeroplanët drejt Perëndimit!
Zjarr e prush i ka në zemër –
Nipa e mbesa s’ i ka në prehër!


Shpejt kaloi stina verore,
S’ mbetën lapsa, as fletore!...
S’ mbeten lodra, s’ mbeten kukulla,
N’ heshtje t’ gjumit ka rënë kulla!
Vend – pikëniqet për freskime,
Mbetën zbrazur, si jetime!
S’ ka ma gaz, as përqafime,
Buzëqeshjet u kthyen n’ pikëllime!
Zemra e babës – zemër guri,
Paska qenë ma e fortë se guri!
Si nuk çahet copa – copa,
Kur fëmijët ia mori Evropa?!
Zemra e nënës – zemër kreshnike,
Paska qenë e fortë çelike!
Si s’ u ça, as nga tërmeti,
Kur fëmijët ia mori kurbeti?!
Sytë e nënës – shkëndija motesh,
Si s’u shterën kurrë prej lotësh?!
Goja e nënës – liqe që s’ thahet,
Zemra e nënës – planet që s’ ndahet!