Freitag, 20. August 2010

Nga toka kënga doli, e u bë melodia e jetës sime. në çdo fjalë nga një trim, zë e flakë e kushtrim. Liri, Pavarësi, Shqipëri, teli këndoi: Le të dalë të prekë Kosovën kush, bijtë e shqipes bëhen prush. Veç një pëllëmbë kush na e prek tokën, ne e kallim gjithë Evropën, se nuk është kjo tokë pa zot. Merrni vesh përjetë e mot! Trimat tanë nga Drenica, nga Tirana e Kamenica, Peja, Gjakova e Karadaku, Podujeva e tërë Gollaku. Trima të mëdhenj si shqipe mali, Skerdilajd Llagami e Tahir Sinani... Dhe epika u shtri si urë, të vazhojë kënga me flamurë

Nga toka kënga doli,
e u bë melodia e jetës sime.
në çdo fjalë nga një trim,
zë e flakë e kushtrim.

Liri, Pavarësi, Shqipëri,
teli këndoi:
Le të dalë të prekë Kosovën kush,
bijtë e shqipes bëhen prush.

Veç një pëllëmbë kush na e prek tokën,
ne e kallim gjithë Evropën,
se nuk është kjo tokë pa zot.
Merrni vesh përjetë e mot!

Trimat tanë nga Drenica,
nga Tirana e Kamenica,
Peja, Gjakova e Karadaku,
Podujeva e tërë Gollaku.

Trima të mëdhenj si shqipe mali,
Skerdilajd Llagami e Tahir Sinani...
Dhe epika u shtri si urë,
të vazhojë kënga me flamurë.

Donnerstag, 5. August 2010

Poezi nga Naim KELMENDI ESENCA

Poezi nga Naim KELMENDI



ESENCA

Në esencën e gjërave

kërkoje veten

në margjinat e jetës

nuk jetohet ashtu vetëm

të kanë zbuar

deri në moskuptim

pastaj t’i bëjnë

të nëntëdhjetenëntat

prapa shpine e përanash

tash të duhet vetëm esenca

e asaj që është gjakuar

nga paraardhësi ynë

në një kuptim të jemi Një

me degët rreth një trungu

jo ti fryesh më një fyelli shurdhan

nëpër botë fillivetëm pa identitet

kthehu te esenca dhe kërko kuptimin

në lëkurën tënde të rrjepur

në gjeografinë e kombit

sepse mashtrimit i del vonë tymi

po një mik yti tash është sa njëqind

të dikujt tjetër,

aty ku duhet të jesh ti ende s’je

e mos më kallëxo përralla pa kripë

kur e lëqit vëllain tënd

pse sheh me sytë e Argusit

pastaj si mor si kënaqesh

me vetveten në kaq kuptim

po a ta kanë copëtuar gjeografinë etnike

shekujve dhe a s’po të dhemb kjo

kur në esencë nuk je ai që je


DUKE QENË VETVETJA

Duke qenë vetvetja jam mërguar

nga esenca e gjërave të dashura

jam mbyllur si eremit në jetën e pajetë

kam thirrur në njeri dhe s’më ka dëgjuar kush

askushët janë shtirur se kinse s’kanë dëgjuar

se kinse s’kanë parë asgjë përtej hundëve

duke qenë vetvetja kam rënë në dashuri

me të vërtetën e ditur e të hidhur pelin

ia kam vënë kokës fjalën në pritë

vetëm për t’ua thënë në sy t’palarat

vetëm për t’ua numëruar poshtërsitë

dhe, duke qenë vetvetja përjetësisht

gjak më kanë pikuar mendimi e fjala

dhe s’kam luajtur kurrë nga e thëna

veç plagët ulërinin idhshëm shpirtërisht



UNË ME KOHËN FLAS VET


Dikund në një sfond i vetmuar po vdiste

zëri i një fëmije-engjëll

për shkak të hipokrizisë së të mëdhenjve

vetëm për shkak të vdekjes

së ndërgjegjës në njeri

dhe për shkak të mosleximit

të librave filozofik mbi moralin

librat nuk shiten si dikur

në treg shkojnë flakë laviret

marihuana pederët dhe gratë mashtruese

a po frikësohesh nga e ardhmja e pakrijuar

e pyeta dikend atje në grumbull

para shitores ushqimore me çmime të lira

jo assesi, sepse jemi mësuar tashmë

me gjakderdhjen me terrorin me krizat me luftën

po fatin tim si ma ruajnë kaq shumë

këta, armiqtë që kurrë nuk flenë -

këtë herë heshtjen s’do ta lë të heshtë

unë me kohën flas vet për gjërat në mungesë

për tregun e fjalëve që shiten shtrenjtë

në emër të çështjes kombëtare

për shpirtin e lënë rrugëve të botës

përtej shtatë detëve,për biografinë

në pasqyrën e thyer në letrat e dashurisë

të vëllait Serembe, atij fatkeqit dashnor

ai sërish mendon të kthehet në vendin e krimit

qyqet do i vras mbi qiparis nëse më vajtojnë

këngë qyqesh, s’dua më këngë vajtimi

mbi një mendim më pret ky fati im, i miri

sepse e di pse jam dhe e di kush jam

andaj me kohën flas vet unë i-liri




MEDITIM

Keni masakruar shekujve

me gulfim gjaku me mizori

por, a e keni menduar një

se veç një farë shqiptari

t’mbetet dikund, ai do t’mbijë

zoti s’ka thënë se do zhduket

ashtu si mendon armiku i tij…

Prishtinë, dhjetor 2009



ÇAST VETMITAR

A thua

a do të kishte kuptim

kjo Mulhouse

pa një shqiptar

si unë,

edhe këtu flitet shqip

dhe pëlcet shqip mendimi

heshtja e vret heshtjen me përmallim

po ku u fshehët biografi

e gjurmëve, dilni

biografi e rrugëve të fatit tim

Mulhouse, korrik 2009


KUTIA E MENDJES

E di se jam

atje

këtu

gjithkund

ngapak

dhe ndoshta askund

e di që jam

ai që jam

në ecje

të pandalshme

për t’i kapur fijet e këputura

dikund ka ndodhur

pakuptimësia

dhe ka ardhur rënia

tash jam aty ku jam

sërish te kërkimi

në vetveten e humbur

caqeve të pakuptimësisë

në aureolë të jetës

më pret lavdia

atje në breg të fjalës

në breg të shkrimit

një horizont i bardhë

hapësirave të pajetuara



Shtutgart, 8 korrik 2009


NDJENJË

Unë ty të kërkova

apo ti mua më gjete

fati im i fshehur

kemi kaluar

rrugë të gjatë

e të përvuajtur

sërish u takuam bashkë

e u pamë me hënë të mirë

me hënën pesëmbëdhjetëshe

tash po ecim

me veten tonë secili

me nga një kryq mbi shpinë-



ATY KU S’ISHIM

Secili jeton të veten

pjesën e vet secili

e merr nga dega e tij

dhe ecjen dhe biografinë

e vuajtjes

prandaj uroj të kenë vreshtat rrush

e të bëjnë kumbullat kumbulla

plot degën fiku

dhe plot këngën plot dhembjen

koha e vargut

le të na e duan

së paku gjurmën

atë që bëmë njeherë

për të mirën e tjetrit

e vetëdijën e gjërave

dhe s’prish punë jetuam

sipas qëllimit të parë e të mirë

apo s’jetuam ashtu si e pamë ëndrrën

për ideale të larta, pse na e morën dardhën

në degën që s’arritem as ta prekim,

sepse ishte në pyetje atdheu,

i mi që më kërciste nervat

nëpër të vërtetën e thënë

i tyre që po ia shtrydhnin

tamblin e nënës,po ia hanin

deri në palcë kuptimin e tyre

sikur rendin etshëm zulutë

sepse pjesën e vet secili e merr

nga dega e tij,dhe shkon

i fryen ashtit dhe vetmisë

LORI XHAFERI NJË KOMB KEMI QUHET SHQIPËRI Janë mbledhur gjith’ patriotët po qajn’ hallet e kuvendojn' jan’ mblidhur Gjergj Kastriotët trojet e kombit prap t’i bashkojn’ Sot s’na ndal dot as Europa trojet dardane jan’ shqiptari, nuk rrim’ të ndar’ më copa copa Europ’ e vjetër s’ke c’bën tani. Se një gjak n’a rrjedh n’ deje një flamur ne kemi kuq e zi, të gjith’ ne jemi një bes’ e feje një komb kemi quhet SHQIPËRI. Për një Shqipëri të madhe !

LORI XHAFERI
NJË KOMB KEMI QUHET SHQIPËRI

Janë mbledhur gjith’ patriotët
po qajn’ hallet e kuvendojn'
jan’ mblidhur Gjergj Kastriotët
trojet e kombit prap t’i bashkojn’


Sot s’na ndal dot as Europa
trojet dardane jan’ shqiptari,
nuk rrim’ të ndar’ më copa copa
Europ’ e vjetër s’ke c’bën tani.


Se një gjak n’a rrjedh n’ deje
një flamur ne kemi kuq e zi,
të gjith’ ne jemi një bes’ e feje
një komb kemi quhet SHQIPËRI.


Për një Shqipëri të madhe !

Mittwoch, 4. August 2010

LIRIKË ME PËRDHUNË-HAXHI MUHAXHERI

Haxhi MUHAXHERI


LIRIKË ME PËRDHUNË

Të kujtohet ndajnata
kur në kryqëzim sysh
lexoja biografinë tënde
dhe fjalë e ndryrë në gojë
qëkurthi e ruajtur vetë për ty
që edhe sot mendoj
se kurrë nuk ta thashë vetë
po zëri i brëndisë
ai zë që dëgjohet
vetëm në ligjerim zemrash

Të kujtohen fjalët tua të brishta
dhe bisedat e amullta
kur me plot mund
pushtoja foltoren e bindjes
dhe fillonte kënga e psherëtimave
kënga që aq shumë ia pate frikën
po edhe dashur e ke aq sa unë
dhe pas të gjithave më pate thënë
se tash ke gjetur
princin mbi kalë të bardhë
yllin e dashurisë

E unë tretësha në mendime
sa herë dëgjoja radion
të fliste për atdheun
për dhunën
që u bëhej vëllezërve të mi
dhe i mllefosur të pata pyetur
si të mendoja për yllkën e dashurisë
kur populli vuan për dritën e lirisë
të drejtën e harmonisë kozmike

Mars, 1991


LETËRKËMBIM

Mora letrën tënde shkruar me fjalë malli
fjalë zemre për mua yllin e dashurisë sate
dhe si i krisur zura të bisedoja
me fotografinë tënde vendosur mbi tavolinë
dhe mallkoja ditët që pa ty më gdhijnë

Mike
Të ne punët prapë nuk venë mirë
dorë e hekurt
pareshtur mbi kokat tona rëndon lëndon
ushtaret kthehen në arkivole përsëri
e ne presim Çmimin Nobel
për mendjen e durimit

Me vite prita të mësoja
e ende nuk e di
durimi është pjellë e vdekjës
a vdekja pjellë e tij

E di moj
do të thuash durimi ka kufij
po polemi di më mirë se ne të dy
a duhet flijuar a pritur për lirinë

Do më pyesje për ditën e gëzimit
e vështirë është pritja për ty
të bëj benë
nuk do të vonoj shumë
vadja e dasmës së madhe

Gusht, 1991

POEZI NGA LORI XHAFERI

UN’ DI T’A ZHDUK TË KEQEN T’ SJELL T’Ë MIRËN


UN’ DI T’A ZHDUK TË KEQEN T’ SJELL T’Ë MIRËN

Un’ di si t’a vras dhimbjen,por edhe vetmin’
lotin e trishtimin që shpesh her’ më mbytin
...nuk përdor arm’ tjetër, veç gëzimit,dashurin
veç me një buzëqeshje un’ i zë për fytin.

Un’ di si t’a vras urrejtjen pa kërkuar mëshir’
kur bota egërsisht mua m’ë kthehet kundër,
të shëmtuarën e keqe e kthej t’ bukur, t’ mir’
duke dhuruar dashuri, pa dhën’ asnjë urdhër.


Un’ di t’a vras dhe vdekjen mos bëni çudi
kur fshehur ajo struket tek t’ miat mendime,
lexoj poemën për jetën ashtu si unë di
hidhëruar vdekja vdes, largohet nga bota ime.


Di t’a zhduk hakmarrjen, mekatin duke falur
kur jeta më rrëzon di si t’ngrihem pa u ndalur
di ta vras dhe mallin n’ largësi duke u çmallure
liga s’më rri dot pran’ se frikën i’a kam kallur


Di t’a sjell pranverën e luleve edhe pa qënë prill
un’ di t’a vras dhe luftën, pa shpallur një të till’
lëshoj pëllumbat e paqes t’ fluturojn’ n’ kaltërsi,
di t’ë zhduk të keqen duke mbjell’ kudo mirësi.
Shiko më shumë

Montag, 19. Juli 2010

NJERIU I IDEALIT MEHMET KRILEVA

PAK FJALË PËR NJERIUN E IDEALIT MEHMET CAKOLLI-KRILEVA


Shkruan:Shaban Cakolli


I lindur në fshatin Krilevë të Dardanës Mehmet Cakolli,si i ri u shqua
për arsim dhe atdhedashuri dhe u bë njeri i afër dhe i ngrohët i popullatës
së kësaj ane.Burrat me emër atë botë nuk thirreshin sipas mbiemrave po sipas rrethit
ku jetonin,andaj Mehmetin e famshëm e thërrisnin sipas emrit të vendlindjes:Mehmet Krileva.


I lindur në një familje atdhedashëse,Mehmeti shpejt u mësua të kuptoi

qka është të duash atdheun,çfarë do të thotë pushtues,si ishte rexhimi
Jugosllav që po uzurponte të drejtat shqiptare me burgje,kërbaç,vrasëje dhe përndjekëje.I ri filloi të
frymëzohej dhe të merrte çështje të mëdha mbi supe.Ajo që po e brente më së tepërmi Mehmetin ishte mashtrimi
që u bëhej shqiptarëve nga rexhimi dhe shpërngulëja e tyre për Turqi si dhe mbushja e trojeve të tyre me kolonët
serbo-malazez,si arsimdashës që ishte Mehmetin po e brente si rexhimi i kishte varfëruar këtë
popullatë dhe i kishte lënë të pa arsimuar!si burrë i pashëm,i guximshëm,i cili po ngriste zërin kundër shkelëjes
së të drejtave shqiptare,Mehmeti u bë i dashur dhe e ngrohët për popullatën e këtij rrethi,e cila e emëroi delegat të
qarkut të Gjilanit,qark ky që atë kohë mbulonte edhe ish-Kamenicën,tani Dardanën.I emërtuar si
përfaqësues Mehmeti po qëndronte në mes popullit dhe veq ushtrimit si përfaqësues me vullnet
të përzemërt dhe fisnik po kryante punën e mësuesit vullnetarë që të ua mësonte shkrim-leximin kësaj popullate të pa arsimuar.
I ndjeri babai im Azem Sh. Cakolli kishte pasur raporte të ngushta me Mehmetin.Ai shpesh na rrëfente për Mehmetin dhe thoshte:
Burrë më të mirë,më të guximshëm dhe më të vendosur nuk ka pasur se Mehmeti,i guximshëm për të marrë vendime,i pathyeshëm dhe intelektual.
Atë botë rrethi ynë nuk ka ditur shkrim-lexim,rrëfente babai:Mehmeti na e mësonte shkrim-leximin,fletore dhe lapsa nuk kishim,verës shkruanim
në rrasa guri,kurse dimrit shkruanim me një shkop nëpër borë!Më tej babai rrëfente:Gjeneratat cilat na mësoi Mehmeti
për pak vite jo vetëm që u aftësuam në shkrim -lexim,por edhe llogaritëje si dhe deri diku mësuam historinë dhe gjeografinë kombëtare.
Mehmet Krileva si përfaqësues i kësaj popullate shpesh i rrëfente popullit,se dëshirë e tij ishte të ishte shërbëtor i këtij populli,pa u
përfolur në pozita e grada,ai do të shprehëte kudo mëllefin e popullit
ndaj padrejtësive që iu janë bërë dhe po ju bëhen,dhe në çdo tubim do të kërkonte kthimin e drejtave të popullit të tij,të marra me dhunë.

Flitet për dy data,diku flitet 4 prilli i vitit 1945,diku 6 prilli i po këtij viti,kur Josip Broz Tito ka pritur një delegacion shqiptarësh nga Kosova
.Në këtë takim ka qenë edhe delegati Mehmet Cakolli-Krileva që përfaqësonte Gjilanin.Takimin e Titos e kishin shoqëruar
shovinist me pozita të larta partiake ,shtetërore të asaj kohe..Takimi nuk pati aspak frymë të mirë,delegatët shqiptarë nuk i shprehën lojalitet Titos
as veprimeve anti shqiptare të Jugosllavisë uzurpatore në Kosovë.Delegatët shqiptarë,themi disa të guximshëm,nga se nuk është fjala për të gjithë,në emër të
shqiptarëve të Kosovës ngritën shtatë kërkesat,pa përjashtuar edhe kërkesën për vetvendosëje.Kanë thënë ndër më të guximshmit është shquar Mehmet Krileva.I vetdijshëm
për sakrificat,Mehmeti qe rrënjosur në kërkesat e popullit dhe Titos do i shprehet me këto kërkesa:Shoku Marshal Tito:Tokat shqiptare në Kosovë
janë tonat nga kohët e lashta,edhe pse qen të detyruar të shpërngulen në Anadoll,tokat e tyre Jugosllavia e vjetër i ka mbushur me kolon,ne kemi punuar si rrogëtar
në tokat tona,përderisa ne punonim tokat tona me djersë,kolonët rrijnë në kafene,na i marrin të ardhurat e tokave tona,neve na lënë vetëm aq sa për të mos vdekur nga uria!
:Ne duam drejtësi shoku Tito,duam të jem zotër të tokave tona që na i lanë stërgjyshërit,të punojmë për vete -jo për kolonët,nëse kolonëve nuk ju pëlqen kjo,ata mund të shkojnë nga kanë ardhur,apo nga të dojnë:
Ne kemi mbetur të varfër edhe pse pa ndalur punojmë dhe jetojmë nga djersa jonë,kemi mbetur të pa arsimuar dhe duam mësues dhe shkolla të gjitha niveleve.
Kërkojmë liri dhe drejtësi,të jetojmë drejt nga djersa e pronave tona,të lirë pa pasur frikën
kur kolonëve të u teket të na i grabisin tokat tona,dhe të na nxjerrin nga pronat tona..Ne përfaqësojmë popullin tonë,i cili kërkon të jetoj i lirë në trojet e veta,i
shkolluar, i qetë në trojet e veta shekullore të Kosovës.Kur të kthehemi nga ky tubim ne duhet të u tregojmë popullatës për rezultatin e pritëjes që kemi pasur nga ju,nëse kërkesat tona nuk përfillen do të ketë
pakënaqësi e turbullime.Shqiptarët shoku Tito ,kanë dhënë prova të bindshme edhe në Jugosllavinë e krajlit se nuk durojnë robërinë,andaj kjo Jugosllavi duhet të evitoj pësimet e vjetra,ndryshe ne nuk do kemi besim në popull,pakënaqësia
do të shpërthej,andaj ne nuk lëvizim asnjë milimetër nga kërkesat e popullit pa marrë parasyshë
sakrificat,duam të ndihemi të lirë në trojet tona,të kultivojmë një jetë të qetë plot drejtësi.
Dhelpëria e delegacionit Jugosllav,nuk tha ndonjë fjalë mohuese,me një buzëqeshëje ironike përcolli delegacionin Kosovar duke premtuar se gjërat do të ndreqen gradualisht,si gjithnjë dhelpëria diplomatike sllave
por ajo gjeti metoda që fjalët dhe kërkesat e delegacionit kosovar, ti kushtojnë me jetë kërkuesëve të delegacionit Kosovar.Mehmet Cakolli-Krileva ishte i vetdijshëm për këtë,por ai ishte rrënjosur me popullin,dhe donte të mbetej në kërkesat e popullit me qdo çmim.
Disa kohë më pas vdiq i helmuar nga OZN-a,por në zemrën e popullit mbeti i gjallë për jetë të
jetëve.Mehmet Krileva ishte një gurë themeli i ditëve të sotëme,një njeri që rron në zemrën e popullit,që vetës i krijoi pavdekësinë,që mbas vete la djemt që në guxim
atdhedashuri dhe arsimim i ngjajnë Mehmetit,la vëllëzer që asnjë qast nuk e luhatën figurën e tij,la familje të gjëra,dhe rrethi ynë krenohet
me veprën e tij.

Montag, 3. Mai 2010

AZEM SHKRELI

AZEM SHKRELI;KY SHKRIMTAR I SHQUAR

VEPRA E TIJ-NJË YLL QË NUK SHUHET KURRË




Shkruan:Shaban Cakolli

Në Kosovë ideja e të qenurit shkrimtar ishte e lidhur ngushtë me autorë si Azem Shkreli,që i siguruan

letërsisë një status shoqëror dhe kulturor,krijuan atmosferen intelektuale dhe artistike që ne ta

ndjenim vetën më mirë dhe më të ambientuar..Letërsia shqiptare,kultura shqiptare,kombi shqiptar

kishin një njeri të madh,gjithmonë i rrethuar nga penda të mëdha,ishte gjithmonë befasues për të

mirë ku ne krijuesit e ri e vështronim si idhull që çastet e bisedës me te i mbajmë si çaste me të

cilat do të mburremi tërë jetën.
Azem Shkreli ishte dhe mbeti përfaqësuesi më i shquar i brezit të shkrimtarëve shqiptarë të

Kosovës që lindën në letërsinë e viteve të 60-ta.Azem Shkreli ishte ndër autorët e rrallë që kemi në

letërsinë shqipe,që përban substratin tonë kulturor,që krijoi ndjesinë tonë kulturore dhe

artistike,bazën e integrimit shpirtëror shqiptar edhe në rrethanat kur ky integrim kalonte përmes

pengesash politike dhe ideologjike.Fjalët e tij ishin të ëmbla të urta e fjalë mençurie.Ai ishte patriot i

shquar,i ngulitur thell në tokën e vet,në tokën tonë shqiptare,të cilit as në kohët më të liga që

përjetuam nuk i vente mendja kurrë të shpërngulej.Koha e ngrirë mbi ne, e ngrinte fort në zemër

Shkrelinkurrë nuk ndihej i qetë,gjithnjë i pa pushuar dhe i pa rehatuar,gjithmonë në lëvizje,prore në

ethe e ankth,thellësisht i brengosur për gjithçka shqiptare.Vështirë i pranonin krijuesit tanë

gjendëjet e pllakosjes së robërisë,kur fara e ulkonjave grabitçare na i kishin ndarë zemrat në

copa,na i kishin shpërnda në të katër anët më të dashurit tanë.Këtë dhembje e ndjente Shkreli,se

në zemrën e tij lexoheshin ndarjet,kishte miq e krijuestë shkapërderdhur në

Gjermani,Zvicërr,Kanada,Amerikë dhe ishte në lëvizje.Në diasporën shqiptare kur vinte Shkreli bënte

vepra të mëdha,sepse e njihte peshën e plagës së mërgimit.Me një fjalë

poeti,dramaturgu,prozatori,eseisti ,publicisti ynë i njohur Azem Shkreli ka vezëlluar dhe shpërndarë

dritën nëpër hapësirën mbarëkombëtare e më gjërë,andej vazhdon të mbetet në kujtesë për çdo

dashamirë të fjalës së shkruar shqipe.Emri i tij është emër përjetësimi,emër i një krijuesi i cili pas

vetës la mbi njëzet vepra..Vërtetë vdekja e parakohëshme e Azemit na goditi rëndë dhe na la një

humbje të madhe në letërsinë,artin dhe kulturën shqiptare në Kosovë,Shqipëri,Maqedoni,Mal të Zi

kudo ku jetojnë shqiptarët,për të cilin kujtesa nuk do të na shuhet kurrë.Shkreli nuk ishte vetëm

shkrimtar.Ai ishte ideolog,intelektual e para së gjithash njeri i urtër e zemërgjërë që bënte secilin për

vete.Ky shkrimtar i shquar,i ngrohet,i dhimbshëm kurrë nuk u nda nga hallet e popullit,jetoi me to,i

mallkoj me pendë,,u rrëpat të përmbys kohët e liga,të ngris kohë të reja dhe pa halle.Kur gjendej në

mesin e mërgimtarëve ua zvoglonte mallin,u jipte kurajo,i nxiste për punë të mirëfilltë profesionale.Ai

kishte disa tipare dalluese:ishte i qartë në mendime,vlerësues i gjithëanshëm i situatave,i

drejtëpërdrejtë në biseda,i dashur për miq e pedagog. Me urtësi e dije me sinqeritet ka krijuar ura

miqësie me të huajt,i ka njohur ata me kulturën dhe letërsinë shqiptare.Edhe sot miq të tij krijues

gjerman e në veqanti Hans-Joachim Lamksch dhe Bodo Gudjons shfaqin dhimbjen e tyre për mikun e

madh krijues Azem Shkrelin.Për ne mërgimtarët në Gjermani lajmi i majit 1997 ra si rrufe dhe na i

lëndoi zemrat.Ky lajm i dhimbshëm tronditi gjithë mërgimtarët por në veqanti krijuesit atje.I bënim

pyetje vetës:Si na mashtroj kjo vdekje tinzare?!A mund të vdiste një njeri i tillë?Vdekja e tij na ka

nda vetem fizikisht me te,por vepra e tij do të jetoj me ne,nga se ai me shkrimet e tij na jepte

gjallëri dhe na i shtonte ndjenjat e atdhedashurisë.Në mbamendjen tonë do ta kemi përherë njeriun

më të afërt në përpjekjet e këtij mendimtari të madh për afirmimin e vlerave letrare dhe kulturore të

kombit tonë.Me vdekjen e Shkrelit ne mërgimtarët dhe krijimtaria jonë letrare humbëm

shumë,humbëm mësuesin dhe krijuesin e madh të letërsisë sonë.Kujtimet për te te ne mërgimtarët

ruhen me rrespekt,kurse veprat e tij më të dashurat dhe më të lexuarat

Donnerstag, 22. April 2010

MBARË GOLLAKU PO QAN ME LOT

MBARË GOLLAKU PO QANË ME LOT

O, mbarë Gollaku po qanë me lot-e,

Ku e kam popullatën sot-e ?!

Ku e kam , o, e ku m’ ka mbet-e,

A po e shihni se çka m’ ka gjet-e?!

Ikën njerëzit e m’ kanë lanë vet –e,

Gjysa ikën e shkuen n’ qytet-e ,

Gjysa ikën e shkuen n’ gurbet-e,

E me mue askush nuk mbet-e !

O, ja kthyen shpinën vatrave t’ hinit,

Ja lanë t’ zbrazëta tabet kufinit ,

Janë tha pemët me degë e fleta ,

Sa shtëpi , o, janë mbet të shkreta ?!

Arat ku ishin grunajat –

I mluen kaçat edhe kërpnajat !...

E livadhet me barë gjelbërime –

Janë mbushë therra , o, për trishtime !

O, nuk sheh njeri n’ ara e n’ livadhe ,

Nuk sheh nuse me pshellak – alle !

Shkollat t’ zbrazëta , o, buzë rrënimit,

Nuk kanë nxanës , o, për orë të mësimit !

Dhe xhamijat ,o , kanë mbet thatë –

Nuk kanë hoxhë , as nuk kanë xhematë !

E shitoret ku blejshim harqe –

Tash janë mlue me therra kaçe !



O, krejt rrugicat nëpër katune –

I mluen therrat , o, të pa fune !

E mullinjtë , ku drithna kem blue –

Me themele , o, janë rrënue !

Ku kullotshin, o, lopë e dele –

Mbushë kaçuba , janë ba zabele !

Nuk ka dele, as nuk ka grigja ,

Nuk ka edha, as nuk ka kingja !

O, ato hije ku bajshin mriza –

Tash janë mbushë , o, plot me murriza !

Krejt çobanët ja kthyen shpinën pyllit –

S’ ka ma kangë , as lojna të fyellit !

S’ ka torishta , as s’ ka pojata ,

S’ ka baçica me bistekë t’ gjata !

E qilerët janë rrënue krejt-

S’ ka ma djathë , tamël , as bylmet-e!...

O, odat ku pritej mysafiri –

Janë mbushë mana e janë mbushë fieri !...

Lojnat tona tradicionale –

Tash poj luejn , o, ujqit ndër male !

S’ mund ta gjesh ,o, ma as nji mik –

Me luejt s’ bashku , o, dogërxhik !

S’ ka qylyma , çerga , as jana ,

S’ ka tepsi , o, me luejt filxhana !





O, kur të djeg , o, zemra prej mallit –

S’ ka njeri që i bjen kavallit !

Nuk ka llama , nuk ka gaznica ,

Çiftelia, o, as mezhnica !...

Nuk ka magje , nuk ka polica ,

S’ ka gjyveça , as kalanica ,

S’ ka kusia, o, as tepsia ,

Nuk ka saç ,o, për me pjekë flija !...

O, nuk ka dasma , gzime , as qefe –

Nuk ka çika qi knojnë me defe !

Nuk ka nuse , as nuk ka bija ,

Nuk ka krozhe , o, me qershia !

Nuk mbledh kush ma molla, as dardha ,

Nuk ka çika me shami t’ bardha !

Nuk ka pjeshka , as nuk ka kumlla ,

Nuk ka ma , o, jelek me sumlla !

O, nuk ka t’ parnë, o, n’ pranverë, as n’ vjesht-e ,

Nuk vijnë bijat ma me kuleç –e ,

Nuk ka bukë , o, t’ pjekne n’ çerep-e ,

Nuk ka thmi ty u përkundë në djep-e !

Nuk ka kunguj t’ pjekun n’ oxhak ,

Nuk ka molla , o, me pshellak ,

Nuk ka tamël ,o , me kajmak-e,

Nuk ka lojna , as guracak-e!...





O, s’ ka qëndisje , oja me grep-e ,

S’ ka çeiz , as pëlhurë në vek-e !

S’ ka Shin Gjergj , as nuk ka luhaja ,

S’ këndojnë çikat ma :”Shkojmë te daja!”

S’ ka korshiqe, as bletë në hoje ,

S’ ka bunarë, o, as ujë në kroje...

Nuk ka lugje , as nuk ka gurra ,

S’ ka kuvende , as nuk ka burra !...

O, nuk ka dasma ma në Gollak-e ,

S’ ka oxhaqe , as kryeplak-e ,

Nuk ka krushqi , o, me bajrak-e ,

Nuk ka nuse , o, me duvak-e !...

Nuk ka bulla , as nuk ka krushq ,

Kerre t’ nusev’ – qylyma t’ kuq !

Nuk ka tanta , as nuk ka lama ,

S’ ka vrapime , o, për mahrama !

O, mbarë Gollaku po lëshon kushtrim –e,

Mos më leni t’ vetëm jetim-e ,

Ju mos hini n’ gjynah me mue ,

Se kështu se kam meritue !

Nëpër shekuj , o, kam qëndrue ,

Luftë mas lufte , nuk jam dorzue ,

Shumë herë malet mu kanë djegë flakë ,

Shumë herë toka mu ka përgjak-e!...





O, kthenu n’ toka t’ stërgjyshve tuj-e,

Mos më leni n’ vetmi të vuj-e ,

Se kjo tokë , juve , ju ka rrit-e,

Kjo Malësi , o, ju ka dhanë drit-e ,

Se ky ujë , o, ju ka dhanë gjak-e,

U ka ba trima për bajrak-e !

Janë do vorre , o, ren mas reni ,

Që kanë ra , o, n’ mbrojtje t’ këtij veni!

Për ata , o, që i harrojnë –

Herë do kurë , o, do t’i mallkojn-e !

O, motra e vllazën , o, të nji gjaku ,

Shumë të fala ju banë Gollaku ,

Gjithë ku jini , o, ju malësor-e ,

Në Kosovë edhe n’ diaspor-e !

Shumë të fala ju banë Tugjeci ,

Gëmica , Sfirca edhe Zajçeci ,

Gjithë Meshina dhe Feriçeva ,

Krejt Strezoci edhe Krileva .

O, t’ fala u banë Poliçka e Zarbica ,

Gjithë Makreshi e Kosovica ,

Velegllava edhe Lajçiçi ,

Gjithë Lisocka , Zhuja e Shahiqi

Dazhnica , Magurja e Gjyrisheci ,

Kremenata e Dabisheci ,

Gjithë Leshtari e Gllogovica ,

Graxheniku e Rahovica .



O, t’ fala u banë Mramori e Grashtica ,

Keqekolla e Prapashtica ,

Hajkobilla edhe Braina ,

Gjithë katunet tej te Prishtina .

Novo Bërda e gjithë Mareci ,

Gjithë Koliqi edhe Nisheci ,

Gjithë Mërkoja e Ballabani ,

Kalatica edhe Orllani ...

O, gjithë katunet emër për emër ,

Ju bajnë t’ fala , o, me gjithë zemër !

Kisha qef , o, krejt mej përmen-e ,

Por janë shumë e s’ pom bien n’ men-e!

Por ata që i kam harrue ,

Shumë ju lutna , mos me u idhnue !

Mos ma merrni , o, për qëllim ,

O, se ju knova , o, për kujtim –e !



Gjilan, më 14.09.2009. Demir KRASNIQI

Dienstag, 13. April 2010

TUBIM I SHKRIMTARËVE NË GJERMANI

[13/04 11:27AM]
TUBIM I SHKRIMTARËVE NË GJERMANI

Tubim i Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Artistëve Shqiptarë në Haidelberg të Gjermanisë promovim librash dhe përkujtimi i Flakës së Janarit



Nga Asllan Dibrani



Asllan Dibrani



Tubim i Lidhjes së shkrimtarëve dhe artistëve shqiptarë në Gjermani dhe manifestimi përkujtimor për vëllezërit Gërvalla dhe Kadri Zekën dhe promovim librash pikërisht për Vëllezërit Gërvalla nga Fahredin Tafallari dhe tjetra nga Marti Çuni “Radio Kosova e lirë”.



Grupi i Lidhjes se Shkrimtarëve dhe Artistëve Shqiptarë në Gjermani



Me iniciativën e shoqatës kulturore „Iliria“ e Hajdelbergut pakë ditë ma parë u organizua manifestimi „Flaka e Janarit“ me të cilin ishte një atmosferë festive me flamurin e vetëm kombëtar me ç’rast fillimisht kryetari i kësaj shoqate hapi programin zoti Sheramet Pantina i cili prezantoj pikat e rendit te ditës dhe u këndua himni kombëtar njëkohësisht u bë edhe një minutë heshtje për dëshmorët e kombit. Fillimisht në skenë doli edhe Blerta Pantina me një poezi për vëllezërit Gërvalla dhe Kadri Zekën. Pastaj në foltore u ftua zoti Sami Krasniqi me ç’rast udhëhoqi fjalën kryesore kushtuar „Vëllezërve Gërvalla dhe Kadri Zekës” . Zoti Krasniqi në emrin e shoqatës Iliria u përqendrua në historikun e aktivitetit te Vëllezërve Gërvalla dhe Kadri Zekën.Pastaj zoti Pantina i dha fjalën Kadri Gërgalles i cili foli për veprën e Fahredin Tafallarit qe doli nga shtypi me titull“Me tre yjet e pavarësisë ne ato vite të stuhishme“ ku zoti Gërvalla dha një analizë të librit kushtuar tre trimave te heronjve te pa vdekshëm ku Tafallari në këtë libër ka sjell mjaft argumente ,shkrime ,incizime dhe faksimile të tyre duke e pasuruar këtë vepër edhe ma tepër ,pastaj Kadri Gërvalla theksoj se ky libër ishte me plot atdhedashuri patriotizëm dhe mu ka dashtë një analizë studiuese ta bëjë ky sipas vlerësimit dha një përshkrim shumë te thukët mbi personalitetet e Jusufi,Bardhoshiut dhe Kadi Zekës që si synim kishin çlirimin e vendit nga robëria dhe pikërisht protagonistë ishin ata qe përjetuan terrorin dhe regjimin jugosllav deri në vdekje.

Zoti Sheremet Pantina njoftoj një telegram përshëndetje nga bashkatdhetari ynë shkrimtar dhe poeti i cili jeton në Sh.B.A Zeqir Gërvalla i cili përgëzoj të pranishmit me rasti përkujtimor te flakës se Janarit dhe promovimit te dy librave nga Martin Çunit dhe Fahredin Tafallarit.Ne vazhdim mori fjalën zoti Martin Çuni ku i përshëndeti të pranishmit dhe duke prezantuar librin e ri dhe vlerat e saj me titull” Radio Kosova e lirë” e cila luajti një rendësi të madhe për informimin e zhvillimit të luftës në Kosovë.

Shënim i yni Themelues i kësaj Radio është zoti Martin Çuni qe shfrytëzoj potencialin e vet te vetëdijes si gazetar i ish Radio Prishtinës la luksin dhe jetën në Gjermani qe ishte si emigrant dhe në frontin e luftës në malet e Berishe e ngriti zërin e shqiptarëve përmes “Radio Kosovës se lirë“

Pastaj Martin Çuni u përqendrua ne sakrificat financiare dhe vështiruesit që ishin në teren nga barbaria serbe. Emitimi i Radio Kosovës së lirë filloj ne ato kushte të jashtë zakonshme dhe shpesh herë kemi qenë të sulmuar nga granatat serbe por gjithnjë kemi përdorur një taktikë lëvizëse me qëllim të ndërrimit të valëve nga një vend në vend tjetër po pa marre parasysh ishim te përpiktë që programi me filluar ne ora 16,h. Kemi dhëne lajmet nga tereni mediave te huaja por edhe me Radio Deutsche Velen kishim një korrespondencë të rregullt .



Martin Cuni themelues i Radio Kosovës dhe autor i vepres “ Radio kosova e lire”



Me kujtohet kur e vendosëm Radio Kosovën të stacionuar në shtëpinë e Riza Berishës ku ishte një vend shumë strategjik për neve por edhe për armikun qe u befasuan me transmetuesin e Radio Kosovës ku mediat serbe dolën me deklarata publike se në Shqipëri është themeluar Radio Kosova e lirë ku ishte mjaft pengesë për forcat serbe që ky zë mori hapësira valore edhe përtej Kosovës, ky zë u bë po thuajse edhe zëdhënëse për frontin e luftës .Ne vazhdim zoti Çuni theksoj se një moment e di se e kemi ndërpre emetimin pasi na sulmuan forcat serbe me avion ushtarak ku zbrazen mese 1600 bomba me te cilin rast bombarduan cakun e radios dhe u vranë 8 veta ne atë beteje . Me Nysret Pllanen para se ta sulmonin cakun ne kishim ndërruar pozicionin sipas përcjelljes dhe vëzhgimit qe kishim .Kjo vepër i ka 1100 faqe me komente,shkrime ,emisione te ndryshme kemi dhëne komunikatat e shtabit te pergjitheshem të UÇK ,radio pati mungesë edhe për kuadro kuadro, por ekipin e Radio Kosovës së lirë de kemi përbërë 9 anëtarë.



Hahit Berisha dhe Martin Çunit



Nga zoti Pantina u ftua zoti Halit Berisha I cili diskutimin e vet e sajoj ma tepër ne biografinë e autorit Martin Çunit theksoj të nderuar miq të nderuar bashkatdhetarë sot e ndiej veten shumë të privilegjuar dhe kam nderin të flas për veprën e Martin Çunit ,për të kaluarën e tij si një strateg i veçanet ne luftë ku dha kontribute te mëdha si luftëtar ,si gazetar i asaj kohe por dhe si shkrimtar qe pikërisht po flas edhe për veprën e tij qe posa doli nga shtypi Radio Kosova e lirë .Për herën e parë theksoj ma tutje Berisha për Martin Çunin kisha dëgjuar ne ngjarjet e vitit 1981, ku isha unë nxënës i shkollës se mesme për një njeri qe u akuzua si armik dhe kundërrevolucionar nga jugosllavet për Martin Çunin u fol shumë që ishte një patriot intelektual dhe një veprimtar i pa thyeshëm i cili edhe u dënua me shume vite burg nga aparatura serbe e asaj kohe.

Ëndrra ime u bë realitet për ta takuar Martin Çunin në burgun e Prizrenit ku ma vonë na transferuan në burgun famëkeq te Nishit me të cilin rast takuam edhe shumë ish të burgosur politik në atë ku vlen te përmendet edhe Asllan Dibrani qe sot është këtu prezent ,pastaj Hydajet Hysenin Gani Kocin Bajram Kosumin Sylë Mujen,Gani Krasniqin Berat Luzhen Gursel Sylemanin që u vra ne luftën e Jezercit në Ferizaj etj. Në radhë të diskutimit fjalën mori

Shaban Cakolli i cili e përshëndeti promovimin e dy librave të Fahredin Taffallarit dhe të Martin Çunit dhe u përqendrua në biografinë e Pal Sokolit botues disa librave dhe anëtar kryesisë se Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Artisteve Shqiptar në Gjermani Cakolli thesoj ecurinë e Palit në shtigjet e krijimtarisë qysh nga Gjakova në hapat e parë të shkrimeve të tij .Në foltore doli ish I burgosuri politik Tefik Ramadani ku u shpreh si motiv kishte të burgosurit politik dhe të kaluarën e tyre në periudhën e pas ngjarjeve te vitit 1981 dhe ma parë dhe propozoj që një nismë e hapjes se dosjeve për ata qe i sollën robërinë dhe keqtrajtuan mbi 60 vjet njerëzit ma me influencë ne interesin kombëtar .Zoti Ramadani doli me propozim konkret që të bëhet hapja e dosjeve jo për t’u hakmarrë dikujt por me një komision shtetëror te zbardhen krimet e tyre .Ai përshkroi arrestimin e tij dhe përmendi disa ish inspektor dhe gjykatës ku sot e kësaj dite prapë gjinden ne pozicione edhe ma te mira ?



Brikena,Bleder dhe Blegin Berisha nxënës te shkollës

shqipe me mësim plotësues



Ne skenë dolën tre fëmije motër e vëllezër Brikena,Bleder dhe Blegin Berisha me këngën kush e vërua Jusuf Gërvallen dhe kushtuar manifestimit të flakës se janarit. Ne emrin e shoqatës kulturore” Iliria” për mbarëvajtjet e aktiviteteve dhe plan programet vjetore foli Agim Dauti.

Zoti Nikolle Shabani disktimin e vet e përqendroj në organizimin e Mërgatës shqiptare dhe qeverive aktuale qe nuk janë duke dhëne kurrfarë kontributi. Diaspora shqiptare dha shumë për atje dhe u përqendrua edhe në organizimin e diasporës në “ Lobin Shqiptar” foli edhe për pozitën e shqiptarëve në Mal te Zi ,Greqi për çamët dhe pozitën e shqiptareve ne Kosovën lindore dhe Maqedoni

e ma gjërë .Ali Berisha foli për etnitetin tonë shqiptar ku përmblodhi një histori te dhimbshme të shqiptarëve deri ne formimin dhe organizimin e tyre ne frymën kombëtare duke i përshkruar ato periudha kohore.

Në foltore doli Fahredin Taffallari autor i librit që u promovua për vëllezërit Gërvalla dhe Kadri Zekën .



Fahredin Taffallari autor i librit“Me tre yjet e pavarësisë ne ato vite të stuhishme“



Zoti Tafallari foli për biografinë e këtyre martireve dhe përshkroi sakrificat e mërgatës ku pati vërejtje shume ne organet e Shqipërisë dhe te Kosovës që pak janë duke punuar si unike për heshtjen madhore te bashkimit ne një shtet te bashkuar në atë të Shqipërisë. Pavarësinë e Kosovës e quajti si gjysme gëzimi dhe jo pavarësi për çka punuam ku ceku vërejtjet ne deklaratat e liderëve serb qe edhe sot po e quajnë Deçanin si djep të Serbisë. Theksoj ma tutje se UNMIK e Euleksi duhet ta ndihmojnë këtë popull e jo në ketë forme ta plaqkitë. Begzat Gashi mori fjalën u përqendrua ne figurat e Jusufit Bardhoshit dhe Kadiut si pishtar te pararoje te lëvizjes kombëtare dhe ma në fund edhe deri te formimi i U.C.K dhe tha se ne kombin tone ka nevojë të bëhen reforma si në Shqipëri Kosovë e ma gjerë dhe për Diasporën shqiptare të funksionoj Lobi Shqiptar që do ti rigjeneroj shume mekanizma ne interesin kombëtar .Në radhë në foltore doli Asllan Dibrani që i përshëndeti të pranishmit dhe theksoj se për vëllezërit Gërvalla u fol mjaft ne këtë takim skam çka flas por me vjen mire për ti nderuar ata sot po dalin vepra të artit dhe letërsisë për ta siç është rasti i librit të Fahredin Tafallarit sot e përgëzoj Tafallarin. E përshëndes dhe ju uroj punë të mëtutjeshme shoqatës se Heidelbergut qe ka dhënë shpeshherë aktivitete që vërtet janë shumë frytdhënëse pa ngjyrime politike . Për zotin Martin Çunin e çmoj punën e tij dhe uroj për librin e tij ,e nderoj si bashkëluftëtar dhe bashkë ish i burgosur politik ,vepra e tij dhe guximi i tij për hapjen e Radio Kosovës se lirë , aktivitetet, fotografit e tij janë dëshmia ma e gjallë për luftën e Kosovës që pa botimin e tyre lufta e Kosovës mendoj se do t’i zbeh begatitë vetës së vet .Mandej Dibrani u shprehu analizen rreth gjendjes aktuale për sot qe ceku se të burgosurit politik janë duke u nëpërkëmbur ,bashkëkombësit e mi që kemi bashkë jetua ne shtetet e Evropës si Mërgate Shqiptare nga historia e re shqiptare që nga Jusufi Gërvalla e deri me sot po anashkalohen nga qeveritë aktuale e Kosovës kur dihet se çdo gjë është nisur ,iniciuar deri ne lënien e eshtrave me qindra heronjve që i lanë fëmijët e tyre këtu dhe shkuan e nuk u kthyen ma kurrë . Zoti Dibrani propozoj pastaj që të riorganizojmë Mërgatën Shqiptare ne nivel Lobi,bëri thirrje që partitë politike me dekret ligj të shpërndahen në gjithë Evropën dhe te rregullohen marrëdhëniet ligjore në ndryshimin dhe interesin e Kosovës të qe konsideroj është një politikë e dobët duke u udhëhequr në politiken e jashtme ,në ekonomi që është rrënuar fare , në kulturë që është shëmtuar nga matrapaz kulturor në ministritë përkatëse etj.

I një mendimi ishte edhe nga zoti Can Tahiri i cili u theksoj për riorganizimin e Mërgatës Shqiptare .Diskutoj edhe Dan Gashi aktivist i hershem që dha kontribute të shumta u angazhua për riorganizimin e Mërgatës Shqiptare në diskutime te ngjashme u paraqiten edhe Pal Sokoli, Sheremet Pantina ,Mujë Konjusha pjestar i luftës dhe ish i plagosur ne frontin e luftës etj.



Pamje nga një grup krijuesish



Pamje nga një grup krijuesish në Heidelberg



Pamje nga një grup krijuesish



Pamje nga një grup krijuesish





Pamje nga një grup krijuesish



Can Tahiri baskepuntor i T.V.SH





DSC04548

Pamje nga publiku ne Heidelberg Shaban Cakolli në diskutim





Agim Dauti.Martin Çunin dhe Halit Berisha




Shtutgard shkurt 2010

Samstag, 10. April 2010

JU NJOHIM ME POETIN SHABAN CAKOLLI


Pak fjalë për autorin

Shaban Cakolli u lind në Krilevë të Dardanës(ish-Kamenicë).Shkollën fillore e kreu në vendlindje,të mesmen në Dardanë,kurse studimet në Fakultetin Filologjik të Univerzitetit të Prishtinës.Me shkrime ka filluar të merret qysh si nxënës.Shkruan poezi,prozë dhe publicistikë.Shkrimet e tij janë botuar në gazeta dhe revista që botohen në Kosovë dhe diasporë.Jeton dhe krijon në Gladbek të Gjermanisë.

Ka botuar vëllimet poetike:"TOKË DARDANE","LOTI I ATDHEUT","DETI I QIELLIT" dhe"KRISMA E FJALËS",kurse ka në dorëshkrim edhe disa vëllime tjera.Disa shkrime të tij janë përkthyar në gjuhën gjermane,turke dhe kroate.Është i përfshirë në antologji gjermane dhe disa antologji poetike shqipe në Kosovë dhe diasporë si dhe është në Lidhjen e Shkrimtarëve Artistëve dhe Krijuesve shqiptarë në Gjermani(LSHAKSH).

Jehona i shekujve



Aty pran trotuarit
rrokaqielli përgëdhel yjet
më poshtë
nën hije purgatori
tenda e fshehur e mallkimit

Në guvën e shpirtit

Në guvën e shpirtit




Shpresa – ylber amshimi
ngrihet hark në qiell
nënë të cilin rrjedh
lumi i amshimit



Kush është ai trim
që mund ta kapërcejë
harkun e fatit të vet
që poemën e vet
ta dëgjojë për së gjalli


Për ty, dritë


Flakadan lirie
që n driconte nëpër zemrat tona
me shekuj



Shekull pagjumësie
është ky
c’ të bëjmë me ty
në cilin qerpik
si në shandan
të vëmë
në cilin qiell
të bebëzave tona
të grisura


Tokë e shenjtëe
e Kosovës
me këtë florë
të kuqe gjaku
me xixëllonja stralli
që dalë kanë
nga nga limfa jonë


ARBËRIA


Më e moçme se hëna është Arbëria
rrënjët i shtrin
tek mitet ilire
ku perëndesha Dea
qumësht i jep
gjarpërit të shtëpisë.

Ëndërrat arbërore
me Qerren e Diellit
udhëtojnë
për të pushuar
në svastikën
e djepave tanë.

Deri sa flenë arbërorët
dy shqipe të pagjuma
ëndrrat na i ruajnë
netve me hënë.



POETI

Nuk e di
nëse trupi i pikon gjak
brenda tij
kallet një oxhak!

Në mes mallit e dhembjes
unë që kallet
digjet në heshtje-bëhet prush
dhembjet e tij
s´i kupton askush!...



RASAT E MËRGIMTARIT

Një jetë e nemur
e lakuar nëpër
rasa.

Në emërore:Iliri!
në kallëzore:Dardani!
në rrjedhore:Kosovë!

Thirrorja është zhdukur
se nëna s´na dëgjon.

Emri ynë
edhe sot lakohet
nëpër histori.

Montag, 5. April 2010

CIKËL POETIK NGA NAIM KELMENDI


Naim Kelmendi

Poezi

SHQIPTARËT

I kanë të gjitha ato

Që nuk i kanë të tjerët

Tjerrin holl derisa s’këputet

Kur zihen me njëri-tjetrin

Për gjëra të imta

Që s’i peshon kandari

Pabesitë ua bëjnë pas shpine

Të huajt me dorën e të vetëve

Nëpër secilën rrugë që shkelin

U duhet të ecin përmbi gjarpërinj

Kurdo që nisen dhe kahdo

Ngatërrohen në kurthat e fqinjve

Armiqtë për ta shkruajnë elaborate

Histori tmerresh për t’i zhbërë

Shqiptarët shumohen si degë pemësh

Dhe pipat u mbijnë sërish nga rrënjët

S’i kanë asnjë nga ato

Që kanë të tjerët

Prishtinë,shtator 1999
SHKËLQIM I ZI

Ai erdhi ai shkoi si erdhi

Ai erdhi prapë ashtu si shkoi

Ai shkoi ashtu si erdhi me kutërbim

Dhe sërish erdhi

Me shkëlqimin e zi

Dhomën na e mbushi

Zhurmë të mistershme

Mjer ata me fatin e qenit

Që u rreshtuan si kafsha

Pa tru e pa sy pas shkëlqimit tij

Tetor,1999

MISTERI

Në mes të asaj që është

Dhe asaj që nuk është

Gjithmonë ekziston

Një vijë kufiri

Që s’mund të kapërcehet

Sillem e sillem rreth vetes

Duke kërkuar ato që më mungojnë

Tetor, 1999

FJALË E DREJTË

E dua zjarrin e saj

Dhe hirin dhe prushin

Kokën e saj të fortë

E dua edhe atëherë

Kur s’kemi gjumë në sy

Për ta thënë të vërtetën

Para syve të botës

Edhe sikur tan a pushkatojnë

Që në mëngjesin e parë –

Ruhot,qershor,1999

KRIMET

Dalin nga Kutia e zezë e mendjes

Ata që i kryejnë ato

Kanë duart e përgjakura

Të Pons Pilatit

Ia behin njëherë

Bëjnë masakër kohëve

Në emër të besimit pa zot

Në emër të urrejtjes së tjetrit

Pas tyre vijnë njerëzit

Rigat e shiut dhe pak diell

Ato prapë i lëviz krimbi e dalin

Nga Kutia e Zezë e mendjes

Pejë,qershor,1999


MUNDJA E PËRBINDSHAVE

Fundi ishte i tyre

I imi sërish Fillimi

Dhe Zgjimi nga fara nga Hiri

Miliona orë terri në robëri

S’ishte ndonjë lojë fëmijësh

Librat,shkollat,lapsat,fjalët

Burgu m’i ka rrufitur e prangat

Edhe ëndrrat pranë agut

Kur i kam ëndërruar shqip

Oborrin e kanë rrethuar policët

Dhe zogjtë kur i kam lakmuar

Tek ngjiteshin thik në ajër të lartë

Ora policore pastronte rrugët me gjak

I tyre ishte Fundi e kam ditur

Si një e një që bëjnë dy

I imi prapë Fillimi

Zgjim nga Fara nga Hiri

Prishtinë,nëntor,1999


KAPËRCIMI I UJËRAVE TË TURBULLTA

Ato ndodhin e vërshojnë

Një mot me të veten

Më mirë të mos u bëhesh urë

E të mos kapërcejnë përmbi

Kurrrizin tënd askushët

Pas tyre shkruhen ato

Që janë për t’u shkruar

Pejë,qershor 1999

Montag, 22. März 2010

CIKËL POETIK NGA HASIJE KRYEZIU

Ndarja


Nuk e di ç’ të duhen sytë e mi

Kur nga terri janë lodhur

Një pjesë e kanë prej shiu

Një pjesë e vetullës

Te Molla e Kuqe

Pjesa tjetër në Ulqin

Njëra dorë në Rozafë

Tjetra në Shkup

Po çamëria

Më the kam gishtin

E bukur për unazë

Por unë jam shumë larg

Si mund të përqafohemi

Kur trupi është ndarë

Mos më thuaj se më ke harruar

Kur unë yllëza jote jam aq larg





























UDHËTIM DJALLËZOR




















Kahe


Kemi mundur

Të mos e prekim robërinë

Nën pushtet

Të mos digjemi për liri

Kemi mundur

Të provojmë vdekjen

Si kemi lindur

Të mos na merr zjarri

Dhe të jemi dëshmitarë

Për të gjithë ata që ranë










Këmishë robërie


Në këmishën e robërisë

U pikturuan petalet e luleve

Me gjethet duke rënë

Lëkura ndizet në mua

Nga gurëzimi i etjes

Mes mureve të ftohta

Marr frymë

Në derën e vjetër

Ajkuna e bardhë digjet

Ende hetimet vazhdojnë

Ato janë sekrete














Kur nuk isha në Berlin

Nga Molla e Kuqe

Ma ndryshuan kufirin


Nën mollë kam ëndërruar

Hënën e yjet

Nata duke i ruajtur

Por nuk e di

Pse nuk isha zgjuar










Po thahem shqip


Në një gotë pritjeje

Jam djegur

Së bashku me luleborën

Kam shumë etje

Po thahem shqip

Nëpër muret e zeza

Ende nuk dihet

Cilat gota

Mbushen nga shiu

Aktori rri para Teatrit

Me duar në xhepa

Çka më duhet

Heshtja e tij

Dhe ëndrrat

















Gota e dëshpërimit


Nëpër dhomën time

Zjarri udhëton

Sa pushteti e egër jam

Shumë vite

Frymëmarrja ime

Është avulluar

Mos më pyetni

Se cili trëndafil i bardhë

Ka pirë ujë

Në gotën time të dëshpërimit





Pezull


Në kulmin e lartësisë

Ëndrra e sajuar shpresashumë

Derëhapur luan në përbashkësi

Trungu i pemës mollën mban

As e verdhë as e pjekur

Në dilemë jam a ta marr

Para meje gota përgjysmë

Përzihen mendjet në avullim

Ta zbraz gotën a ta mbush plot

Këpuca ma vrau këmbën

Dora është ngrirë

Si ta hap dritaren

Që ajëri të mos ngulfat

Si ta kap atë lartësi

As në tokë as në qiell

Pezull rri














Vallëzim gurësh


Doli një thërmi prej guri

Dhe u fut në rërë

Guralecët tjerë

Pas tij filluan vallëzimin

Gurët do të vëllazërohen

Rëra motërzohet

Në përbashkësi

Vallëzimi madhërohet







Tharja


Kur kam parë defektet

Si shndërrohen në përparësi pushteti

Kam filluar të thahem

Si për vetëvrasje

Egërsia më pikturon

Me ngjyrë të zezë

Mos të më sheh askush

Se si po thahem

Do të lodhem shumë

Nëse lulet vyshken

Nuk mund të ik

Pa e matur vesën e tyre

Para se të vetëvritem nga tharja

Do t’i zhduk defektet

Për të rifreskuar gjethet

Që kanë filluar të zverdhen




Melodi tjetër


Tërë jetën jam lutur

Që të rrëzohen muret e larta

Të krijuara

Nga marrëzitë e stepura

Një letër kam shkruar

Pa i vënë pikë askund

Për të paralajmëruar

Kohën e vrarë

Në portën e alarmuar

Ajri po mbyllet

Nuk e deshifrova

Nëse ajri sërish prishet

Apo kujtesa avullon

Kur të gjitha këngët

Janë gati për t’u kënduar

Mendjefikurit bërtasin

Për melodi tjetër




















Avullimi ëndrrave


Jam lodhur nga ëndrra

Duket edhe ajo e egër

Kur pyes veten diçka

Dhe nuk mundem t’i përgjigjem

Shumë herë thashë diçka

Të gjitha ëndrrat u avulluan

Në mes një kafazi

Mbetur kaherë
























Ikja e çasteve


Të gjitha udhët

E hijendjekjeve

Të njëjta janë

Çastet më ikin
















Robëria më pikturon


Ende zgjohet robëria

Dhe më pikturon

Të mbyllur në kornizë

Nuk e deshifrova

Nëse frymëmarrja ka ndryshuar

Në grevën e urisë

Në të gjitha rrugët mure

Mozaiku i tyre mashtron

Nuk ka kë tjetër

Pos skeletit












Epitaf


Para se të udhëtoj

Do të shkruaj epitaf

Ndërsa nga një trëndafil të bardhë

Do t’ua var të gjitha stinëve

Kam ëndërruar

Me të gjithë duke u përqafuar

Ndërsa kur dola nga porta

E një kështjelle

Me rërë kam mbuluar gjethet

Dielli të mos i djeg

Këmishën prej shiu

Kam veshur me njerëzit e mi

Në çdo ndarje e robëruar isha

Para lindjes së diellit jam lutur

Për të gjithë







Nën pushtetin e ftohtë

Të mos e përjetojë askush dramën

Derisa të pendohet të presë

E të largohet nga lëkura e zezë

Nuk di të frymojë në asnjë kohë

Dhe kurrë të përgjigjet

Por vetëm të pyes

Në të gjitha mënyrat e çmendisë

Në njërën pjesë të memories së saj

Është rritur etja

Të mos zgjohem

Ndërsa në pjesën tjetër

Të jetoj e mekur

Në fund të epitafit

Do të shkruaj se

Pema që e desha aq shumë

Të mbetet stacion komunikimi





















Dheu


Nuk di ku ta mbjell këtë farë

Në cilën arë

Kudo shoh dhe

E dheu si u nda


































GRIMCA RËRE



















































Grimca rëre


Silueta ime shtrihet përmbys

Ethet e revoltës

Zgjojnë zemrimin nga dehja

Që të luajnë me kujtesën mbrapshtë

Thuase në duele humbasin

Për grimca rëre

Ëndrrat lozin me teke faraonësh

Grimca rëre në buzën time

Nuk duroj dot















Lule ajri


Një lule prej ajri

Çdo natë hapë dritaret

Nga dhoma ime e gjer te hëna

Udhëtoj me frymëmarrjen e ajrit

Në përbashkësi aromash

Për të rifreskuar zalisjen

Në të gjitha ngjyrat

Pikturohet hëna e tretur

Në një kafaz universi

Përbrenda luleve rri në kornizë

Një syth pret rritjen

Lulja e ajrit të shumohet













Pika shiu


Në mes mbushjes e zbrazjes

Gota dridhej

Një ëndërr e thinjur

Në dridhje

Vetëm disa pika shiu

Mbi tavolinë mbetën

Afër tavolinës tjetër

Kamarieri priste porosinë
























Grindjet


Në katin e parë banon uji

Në të dytin ajri

Në të tretin

Dielli dhe hëna

Grindeshin







Lulja e universit


Çka më duhet kjo ditë

Kur nuk më shuhet etja

Nuk më duhet pushteti i askujt

As ëndrra që po digjet

Kur ëndrrat shpërngulen

Nga toka në qiell

Pluhuri nuk do të ngrihet

Çel lulja e universit

Gjethet janë akumuluar

Përbrenda shpirtit

Të thara nga dielli

Të ngrira nga bora

Jam lodhur

Nga rënia e gjetheve

Kur pakujdesshëm përditë bien

Duke vjedhur imazhin e trungut









Një lule universi po rris

Jo vetëm hijëz

Për të dhënë ngushëllime

Por të notojë

Edhe në valët e detit

Qoftë edhe në trazimin e tij
































Pikëpyetje


Kosovë

Nuk e di

A jam lule

A pacienti yt

















Zbrazëtia


Muret kaloj në anën tjetër

Hapa dritaren

Boshësia m’u vu pas

Edhe derën hapa

Ajri ngrirë

Më trishtoi për largim

Nuk arrita të hyja brenda

Zbrazëtia gojëhapur

Do të ishte e thiktë

























Dëshirë


Hija ime në terr

Nuk di ku mbetën këmbët

A mos

Humbën pas vrapit















Letra e shqyer


Ulur përballë murit

Gris letrën

Zarfin le përmbi

Duke kërcitur dhëmbët

Emblema e letrës rri varur

Në duart që po dridhen

Ritmi i çrregulluar i frymëmarrjes

Nga egoja në superego humb

Postieri shikon me habi

Në korsi të mbyllur rri

Shpërthen sajesë memece

Nga pjerrësi labirinthi























Përfundimi


Dallgë e valë

Mbi njeri

Në breg

Ishte ulur

Fillimi

Priste






















Llogaria


Në vend të kafesë

Një gotë ujë porosita


Kur mora llogarinë

Nga çmimi i lartë

Uji në fyt më mbeti






















Naiviteti


Në ditën e vogël

Paqartësi e madhe

E nesërmja

Do të jetë e thinjur

Para kohe















Thinjësi


Pas perde zalisja stërkëmbth

Thyhen ndjenjat nga vetëtima

Kur prapa mbyllet dera

Bredh mendja në marrëzi

Dufi i shpirtit në shi rri

Me inat mbyllet dhe dremitet

Për të parë finalen

Mban dietë egoizmi

Nga thinjësia

Nuk ka mund të identifikojë

Kush ka mbetur

E kush ka ikur










Zjarri mistik


Kurmi i furtunës venitur në vetëtimë

Zjarrmon përdalur

Prishë urtësinë në rrugëtim

Shpirtit i digjet ndjenja e trëndafiltë

Kur bluan të gjitha medikamentet

Zgjatet dora e shpirtit

Zjarret numërova

Piremanët në mënyrë cinike

Përvetësojnë përgjumshmërinë

Me vogëlimë shpirtërore

Të ekuilibruar dirigjojnë

Një qiell një diell

Nuk i ngroh të gjithë njësoj



















Lëkundje


Pema shkundet

Pa u vërejtur nga askush

Degët këputen nga lëkundja

Trungu plak

Asnjëherë nuk lëvizë

















ÇATIA E GRUAS






































Dështimi


Herë kthehesha

Herë ndalesha

Shekujt shtangeshin

Në të njëjtin vend

Sa herë ecja

Dështoja

Sa herë fjeta

Më gjykoi vdekja








Dorë universi


Çka më duhet këmisha

Prej gjetheve

Kur gjellën ma zjenë

Epilepsia

Nën degë molla e rënë

Para kohe

E papjekur po kalbet

Me dorën time prej universi

Kam drejtuar trupin e lodhur

Në mes të një loje

Më shfaqet Eva

Nuk më kujtohet

Frymëmarrja e saj

Prej gruaje

A më kishte prekur

























Ia kishte lënë pushtetin Adamit

Ose dridhej para kohe

Kur i thanë se prej trupit të saj

Prej çdo pushteti

Do të kërkohet autopsi











Ndoshta Adami do të hidhërohet


Pak para lutjes

Shikoj hijen se si derdhet

Nga trupi

Hëna më dëftohet

Liria po ecën

Prej një reje në tjetrën

Thonë se ka pushuar te Guri i Madh

Në burim ka pirë ujë

Dhe prapë ka shkuar

Te Molla e Kuqe më ka shikuar

Kur kam zgjatur dorën

Më ka thënë se nuk e di

A do të përqafohemi





Hëna më ka pëshpëritur

Eva po digjet

Në pritje

Në lojën e Universit

Eva shtrenjtë e ka paguar mollën

Në rrugën e gjatë

Kam pasur temperaturë

Dhe kam qenë e uritur

Duke ngrënë mollën e një klithme

Sytë e mi prej universi

Po digjen si Eva

Nuk e di se kush është i çmendur

Dhe kush prej kujt i ndjekur

Nëse kërkoj azil

Ndoshta Adami do të hidhërohet






Eva dhe plakja


Shpirti paqtor i Eves

Ishte plakur në pritje

Të fluturimit të Zogut

Nuk më kujtohet

Kishte parë ndonjëherë

Adamin duke ardhur

Trupi i tij prej gjenerali

Sa e sa herë ka urdhëruar

Pushtimin

Ishte lodhur

Nga molla dhe grila e Evës

Cili ishte mashtrimi i radhës

Mbeta në mes tyre

Si të dal nga zjarri

Ndërsa unë ende

Po tretem në kafaz








Loja e kafazit


Nën këmishën e robërisë

Një grua pret

Para dritares së reklamave

Brenda vetes

Herë zgjohet

Herë vdes

Mitet thonë se në njërën

Pjesë të saj

Janë përmbysur

Të gjitha liritë

Në pushtetin e mureve

Kur të hapet porta

E përshëndetjeve

Këmisha e saj vjetrohet









Përsëri shkon diku

Pa e ditur se kalon grilave

Të gjithë jemi njësoj

Para se të humbim sytë

Në pyllin e egër

Vazhdon loja e kafazit

Kush do ta mbyllë i pari

























Teatri


Jam më e etur

Se të gjithë ata që i njoh

Dridhem para një gruaje

Që pështyn Teatrin


















Nuk jam e huaj


Nëpër qytet shikoj reklamat

Kaloj afër dritares

Njerëzit brenda darkojnë

Nuk jam e uritur

Ndonëse nuk kam ngrënë

Ngopem me aromë gjellërash

Si një e huaj në kalim

Zjarrmon lakuriqe ëndrra

Syri mbetet larg


























Çatia e gruas


Kurrë nuk e dita

Cila ishte

Çatia ime prej gjilpëre






















Libri i ngushëllimeve


Në fund të rrugës

Është hapur libri i ngushëllimeve

Miqtë e mi u nënshkruan

U nënshkruan të gjithë njerëzit

Që e panë

Duke bartur shpresën

Si ajrin e heshtur



Shi i egër


Më le të qetë

Vetminë time ta ruaj

Si një rojtar besnik

Ti ende kërkon

Në mënyrë të egër

Dhe dita ditës më dukesh i tillë

Kur në mua pikturon engjëllushen

Nën akullin tim

Etja moliset

Asnjë formë

Nuk më pëlqen

As fjalët që digjen në syrin tënd

Unë kam parë etjen tënde

Por nuk e di

Pse s’të lagë shiu im i egër

















Mes antonimit


Jemi ulur pranë një tavoline

Të heshtur rrimë

Kemi porositur dy pije të ftohta

Ta shuajmë etjen tonë


Kamarieri bie dy kafe të nxehta

Ne edhe më tutje heshtim
















Baraspesha


Gruaja është e lindur

Në ditën e shërbëtorëve

Tabaku në duart e saj të qara

Ruan baraspeshën për shpifje

Burri pi kafenë e mëngjesit

Me gotën e ujit plot

E ku ta di unë sa është e rëndësishme

Të tregohet diçka

Asaj i duhet edhe buzëqeshja

Të arrihet baraspesha





















Vajza e trëndafili


Në rrugë takova vajzën

Nga dora trëndafili i ra

Kalimtari pa e hetuar

E shkeli

Unë e vajza

Për një çast

Shputës i dhamë rast





















Vesi


Përbrenda vetes shkëputem

Me gjilpërë qep lëkurën

Që e tëra të mbes

Një ditë nga kllapat kur të ikë

E tëra do të jem

Por me ves


















Dinjiteti


Thyeje pasqyrën

Mesditën mos e vërtit pranë meje

Nën çadrën e kuqe të tejdukshme

Mos u çmend para gjyqit

Mos u përul pranë jetës së ngratë

Digje gjymtyrën e thatë

Të trungut tënd të njomë

Mos e zbulo zbraztinë e qypit










Gota e zbrazët


Pi verën

Lë pak

Në fund të gotës

Bie rreze e hënës

Pasqyrohet

Pi edhe pak verë

Të mbetur

Dhembja e njëtrajtshme

Zbrazet













Kanuni digjet


Edhe pak forcë

Më duhet të ngritem

Që të mos veniten mendjet

Po më duhet aq ujë

Sa të lotoj mbi temperaturën

Që po digjet

Në një pikë shiu

Kam hapur rrugë për lagje

Ndërsa në rrudhat e mia prej gruaje

Kanuni digjet











Lule loti


Një flutur në ajër

Shpërndan aromën e saj

Në një lulebore le ngjyrat

Pastaj e djeg bryma

Kur atmosfera ndërron

Parimi i egër përsoset

Në derë të mbyllur

Shkelet lulja prej pluhuri

Unë me lulen pëshpërita

Lulja ende

Nuk e ka parë

Lotin si avullohet

Pa e fshirë mbishkrimin

Me ngjyrë të zezë

Që shkruan çertifikatën e vdekjes








E buta e vrazhdësisë


Në rrugë të hapur

Drita e një vajze të vogël

Shkëndijon

Se si gjendet

Në një kapërcyell ferri

Avulloi në një ëndërr të pakryer

Kapakun i vë heshtja e terri

Ec si era

Me nurin e ndritur

E ngrohtë dashuri e saj

Më e butë se butësia

Nga lart pikon shiu

Bie në ballë

Këpucët mbeten në baltë







Gruaja


Rrokulliset nëpër kohë

Nën lëkurë

Heshtjet e çrregulluara

Vdesin çdo ditë nga pak

Dikush tregon përrallën

E gjithçkaje

Shurdhshmërinë kryeneqe

Heq zvarrë veshëve

Kur ta mata të vërtetën

Guri ra në fund të detit

Kurrë nuk arrita ta di

Sa vdekje ka në art

Në pafund fjala tretet

Pa e thënë asnjëherë

Qëndron në thellësinë e konservuar

Përballë gjithësisë memece








Rruga është pa emër

Gjithmonë në të njëjtën pikë

Domosdo duhet të ecësh

E shpesh nuk di as ku shkon








Janë hapur dhembjet


Të gjitha gjethet bien

Dhembshëm

Ranë në tokë

Pa e ditur pse

Prapa mbrëmjes

Janë hapur dhembjet

Gjithçka është nisur

Pritet përsëri të lulëzojë

Një erë

Buzëqesh në ajër

Nuk e di

Më duhet më shumë

Buzëqeshja a ajri























AROMË SHPIRTI



























Lutjet e së dielës


Me ty do të zgjas çastin

Të mbushë orët plot dashuri

Pasioni pak nga pak

Të pushojë në faqet e tua

Të ndez xixëllonjën time

Që të mundim vetminë

Në mënyrë poetike

Të palosim puthjet


Në shpirtin e bardhë

Kur prehet 5iltërsia

Fluskat e çastit të shumohen

Nga lutjet e së dielës























Takimi


Vezullojnë dy drita

Në shtigje të largëta

Numërojnë

Tik-takun e orës

Në zonën e qetë

Kemi vetëm një dëshirë

Ora të mos ecën














Të dua


Nëse dashuria

Shkumëzon në valë

Nga fluskat e saj avullohet

Në mënyrë krejtësisht të egër

Sërish do të dua

Edhe kur ti kthehesh

E nuk do të përqafohemi

Edhe kur ikin dallëndyshet

Nuk do të ndërrojë asgjë

Kur trupi humb peshën

Do të mbetem në një akuarium

Pa ajër duke pëshpëritur

Të dua






















Pasioni


Kam dëshirë të kem afër

Egoizmit tim

Mos ta sajoj heshtjen

Gjithçka që të prek ty

Unë do ta kap

Do ta ledhatoj























Shpallje


Askujt mos ia merrni

Këtë natë

Jepuni të gjithëve

Nga pak

Dhe në fund shpalleni

Bukurinë e saj










Vetëtimë dashurie



Shkëndijë që xixëllon

Etja zjarrmon

Në vështrimin e trëndëfiltë

Përcjell në vetëtimë dashurinë

Fluturimthi në ëndërrim

Bredh lakuriqe

Në kurmin e derdhur të mendimeve

Pas duelit të ndjenjave

Aroma e shpirtit

Ngopet në shpërthim dehës

Përmblidhen të gjitha puthjet

Në një zjarrmi

Etja zjarmon

Shkëndijë që xixëllon




















Kur më erdhe ti



Më vjen

Si nga një planet tjetër

Duke ndriçuar

Si xixëllonja

Copëzat regëtijnë

Unë shkrihem

Në pasionin tënd












Aromë shpirti


Më pëlqen bashkë të rrimë

Kur më do dhe kur s’më do

Por më pëlqen jeta edhe pa ty

Më pëlqen kur muza harliset

Më lodh drobit më përgjunjë

Në fund i ve fitilin zjarrit

Më pëlqen kur ka pëshpëritje

Qetësi zhurmë 5aste në pritje

Gjithnjë verbërisht pëlqej

E dua shiun e flokët më qullen

Ky çast sidoqoftë

Është aromë shpirti




Aromë shpirti është hapur

Për hir të qarkullimit të lirë

Është akumuluar në zemër e pastër

Shpërndahet në ajrin pa mëkate






















Pas mesnate


Pas mesnate

Të gjitha ëndrrat janë

Të një hëne

Kur e merr

Dorën time

Do t’i shohësh ngjyrat e yjeve

Kam ëndërruar

Para shumë kohe

Më ke përqafuar

Bashkë me heshtjen tënde

Atëherë nata i ka mbyllur

Të gjitha pikturat

Në faqet e mia

Dora ime pret

E shtrënguar

Digjet











SYRI KA MBETUR LARG






















Syri ka mbetur larg


Rrudhat po shumëzohen

Në bazë të ritmit të frymëmarrjes

Në Kështjellë të Hamletit

Dëshpërohen

Si Titaniku thellohen

Në buzëqeshjen e harruar

Nën mollë

Kur e more zemrën time

Syri mbeti larg

Duke pikturuar ëndrrën e vjetër




















Udhëtimi i lotit


Shpirti im

Eja

Fshije lotin

Në syrin tim

Mos më thuaj

Se loti

Udhëtoi gjer te ti

E s’ka kush ta fshijë
























Mekje


Është e pamundur të ik

Por e pamundur edhe të vij

Nga larg shikoj se si dikush në heshtje

Para një portreti meket












Çka më duhet mëngjesi


Këmba e djathtë pret

Të majtën në heshtje

Çka më duhet mëngjesi

Kur në fillim të vetmisë

Kam harruar trupin

Mbështetur në hijen e mollës

Në gjethet e njoma

Kam pirë ujë universi

Për shpirtin e ngrohtë jam lutur

Të kthehet në kopshtin e Edenit

Kur lulet çelin

Do të shikoj përqafimin

Më lini të pikturoj jashtë një kornize

Pastaj nuk më duhet qielli hëna uji

As mëngjesi










Borë vetmie


Borë e heshtur bie

Trotuaret ka mbushur

Asnjeri nuk shoh

Në dritë të llambës

Bora shndrit

Gjithçka vazhdon në heshtje

Dhe është e bardhë

Kaq memece kjo borë

Në qafë kam mbështjell një shall

Këpuca ka lëshuar borën

Sa shumë ndiej ftohtësinë

Borë po bie pandërprerë

Shaban Cakolli

POETJA JONË HASIJE KRYEZIU


Hasije Selishta Kryeziu u lind më 13 Prill 1960 në Kamenicë(Dardanë). Shkollën fillore dhe të mesme i kreu në vendlindje, ndërsa Fakultetin Juridik në Prishtinë.

Ka filluar të merrej me shkrime që në shkollën fillore, por librin e parë me poezi e botoi më 2005.

Është anëtare e Lidhjes së Shoqatës së Shkrimtarëve të Kosovës si dhe anëtare e Lidhjes Shoqatës së Poetëve Ndërkombëtar( World Poets Society).

Është shpërblyer me disa çmime në konkurset letrare në poezi dhe prozë. Vlen të përmendet se në Ferizaj (2008) është shpërblyer për prozë, ndërsa në Podujevë (2008) në takimet “Kadri Kadriu” dhe në Kumanovë në “Takimet poetike të Karadakut”- 2009, ka marrë çmime për poezi.

Përmbledhja e tretë me poezi, “Mbishkrim në lëkurë”, në “Mitingun e Poezisë”, në Gjakovë, (2007) ka qenë e përzgjedhur në grupin e pesë librave më të mirë të botuar në Kosovë midis dy mitingjeve.

Poezitë e saj janë përfshirë edhe në Antologji, ku janë prezentuar edhe shumë autorë tjerë ndërkombëtarë. Njëherit dhe janë përkthyer në shumë gjuhë të botës si ajo angleze, greke, italiane etj.

Veprat e botuara nga e njëjta autore:

1. “ Edhe nëpër varre këndova”, 2005, poezi

2. “Kur vdes në mes të largësive”, 2005, poezi

3. “Mbishkrim në lëkurë”, 2006, poezi

4. “ Përtej çmendisë”, 2008, poezi.