Rrustem Geci, poezi nga libri më i ri “ Hijet e erërave”
Enciklopedia e fakteve
( I kushtohet, 17 mijë të rënëve të Kosovës
nga gjenocidi serb )
Çastin që dorën bëmë grusht
dhe bukën e gojës bashkuam
serbia urdhëroi ushtrinë e saj
që krimi i tyre të mos harrohet
Me urrejtjen më të përtejme
serbët gjenociduan shqiptarët
popullin shumicë në Kosovë
Gjenocidi serb mbi shqiptarët
s´ishte fjalë boshe, as i sajuar
ai v r a u , qëlloi dhe plagosi
popullin më të lashtë të tokës
çfarë janë serbët,kush janë ata
lexoni emrat e të pushkatuarve
emrat e gropave me v a r r e
emrat e 1 milion të ndjekurve
emrat e mijëra të pagjeturve
U D H Ë T
Ngushticës së shpirtit
Shtyhen aktorë tragjik
E kaluara dhe e sotmja
E ardhmja, koha pas saj
Në këtë shfaqje të jetës
Nxitojnë plot n j e r ë z
Y j e nga më të rinjtë
Diej nga të mëdhenjë
Në hyrje të së vërtetës
Do të presim në radhë
Bashkë me veten tonë
Do presin dhe të tjerët
Në këtë botë të pasur
S´hyhet i pa dashuruar
Ky është jetë - realiteti
Në ngushticën e sopirti
MANASTIRI
Në p e m ë n e gjuhës
lexoj të kaluarën time
13 mijë vjet pellazgji
dhe 3 mijë vjet i l i r i
Në atë orë të historisë
të Kongresit të Abesë
gjuhën shqipe e bëmë
me shkronja moderne
Alfabeti i Manastirit
ishin kthesë e madhe
për të gjithë shqiptarët
që bukës i thonë bukë
Ajo ditë e Manastirit
ishte një rilindje e jona
13 mijë vjet pellazgji
miliiarda vjet Shqipëri
ARKEOLOGU
Mbi këtë grumbull dheu
kërkoj dorën tënde, fletët
tuaja; emrin tim të parë
kërkoj të motshmit e mi
Mbi këtë grumbull dheu
jam që ta lexoj tokën
si një l i b ë r të kohës
si një libër të shekujve
Në këtë ardhje të vonë
unë dua të marr diçka
unë dua të lexoj diçka
nga thëllimat e të parëve
Kosovë iliriote , tregomë
tregomë të fshehtat tuaja
poezinë dhe teatrin tënd
ku unë mund të njihem
P E T R I T I
Mbrëmje ishte ai takim
kur unë e ti u përqafuam
nën pemët më me mollë
nën qiellin më me y j e
Në atë takim me miken
ne i rrëzuam gjithë lotët
që ajo m b r ë m j e jona
të mos jet veç e puthur
N´atë mbrëmje me gusht
kur unë e ti u përqafuam
Nga d a s h u r i a jonë
edhe l o t ë t gëzoheshin
E diele ishte ajo mbrëmje
në kopshtin me m o l l ë
mes tokës e q i e l l i t
m i k j a ishte e bukura
P R U S H I
Jam në mes të rebelëve
me trimat më me përvojë
në këtë vend ku ndodhem
afër ka “bujtës” të ndryshëm
Në vuajtjet e të pafjeturve
mëndje të forta më thërasin
sa herë më mungon gjeniu
vendi i tij mbetet b o s h
Forcë e të jetuarit s´ lëkundet
as kur erërat shkulin rrënjë
fjala, e l i r ë e ka qëllimin
dhe të guximshëm vendimin
Jetoj me më të pa gjumët
me njerëzit më me përvojë
K r i j o j me më të z o t ë t
ku prushi e tymi s´frikësojnë
A M I
Prej yjeve të shiut
deri te yjet e barit
kohës unë i marr
aq sa edhe i jap
Koha s´ ka kufij
as javë , apo muaj
por kujtesë të fortë
të heshtjes së egër
Në katedralen e saj
rendin gjitha kohët
dhe të gjitha erërat
prej a j r i t fillojnë
Ndiz flakën zemër
dhe farën hidhe
që lulet të qelin
të blerta me ngjyra
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen